Od wynalezienia szklanych soczewek w XIII wieku w celu korygowania krótkowzroczności, dziedzina optyki ze swoimi rygorystycznymi wymaganiami dotyczącymi jakości przyczyniła się do rozwoju przemysłu produkcji soczewek, prowadząc do wielkich przełomów. Harmonogram tych przełomów obejmuje badania Fraunhofera w XVII wieku nad efektami załamania światła słonecznego przez szkło, a także jego pracy przy dyspersji chromatycznej, co doprowadziło do odkryć, jak korygować dyspersję w soczewkach teleskopowych. Obejmuje również rok 1757, kiedy John Dolland użył szkła koronego i krzemowego do produkcji soczewki achromatycznej. Do XX wieku masowa produkcja soczewek szklanych stała się powszechna, z soczewkami wszystkich typów i wariantów dostosowanymi do każdej potrzeby.
Historyczna ścieżka soczewek plastikowych jest znacznie krótsza w porównaniu do szkła optycznego. Podobnie jak Pierwsza Wojna Światowa przyczyniła się do rozwoju przemysłu szkła optycznego w Ameryce, Druga Wojna Światowa napędziła rozwój przemysłu żywic, pozwalając odkryć nowe materiały do produkcji soczewek. W kolejnych latach zapotrzebowanie na soczewki plastikowe wzrosło, co było spowodowane między innymi wprowadzeniem rygorystycznych testów odporności na pęknięcia przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) oraz trendami w modzie, takimi jak duże i kolorowe soczewki. W efekcie udział rynku soczewek plastikowych zwiększył się.
Z eksplozją użycia aparatów cyfrowych i smartfonów w nowym tysiącleciu i wynikającym z tego wzrostem użycia soczewek plastikowych, potrzeba bardziej precyzyjnego sprzętu do obróbki i formowania wywołała postępy w produkcji bardziej precyzyjnych soczewek plastikowych. Coraz częściej soczewki plastikowe przyjmowały szerszą gamę kształtów i form, od soczewek o nietradycyjnych lub asferycznych powierzchniach po soczewki bardzo duże, jednocześnie zachowując swoją lekką konstrukcję, co czyniło je preferowanymi do użytku. W rezultacie części projektorów, od soczewek po ich systemy oświetleniowe, także coraz częściej skierowały się w stronę plastiku. Mimo tego rozwoju, jednakże wciąż istnieją nieuniknione ograniczenia związane z używaniem soczewek plastikowych. Ograniczenia te obejmują: niską przezroczystość dla niebieskiego światła, podatność na uszkodzenia UV, łatwo odrywające się warstwy antyrefleksyjne, niską odporność na zarysowania, brak wysokiego indeksu refrakcji i materiałów o niskiej dyspersji oraz słabe zdolności achromatyczne.
Żyjemy w czasach, w których projektory wykorzystują jaśniejsze i bardziej solidne źródła światła, co podnosi poprzeczkę w kwestii jakości obrazu oraz trwałości produktów. W świetle tego faktu BenQ decyduje się na stosowanie pełnych soczewek szklanych w swoich projektach, ponieważ tylko wysoka przezroczystość precyzyjnego szkła może zapewnić, że światło będzie przedstawione w najczystszej formie, bez strat, a jego wysokie właściwości odporności na ciepło pomagają zachować jakość obrazu i chronić go przed zakłóceniami cieplnymi. Ponadto, dzięki projektowi optycznemu łączącemu soczewki asferyczne ze szkła oraz niektóre soczewki o niskiej dyspersji, BenQ dąży do eliminacji wad obrazu i kolorów, aby jeszcze bardziej poprawić jakość obrazu, nawet w najdrobniejszych detalach.
Użycie szklanych soczewek w naszych projektach projektorów jest świadomym wyborem, aby dostarczyć widzowi nieskazitelne obrazy, które wiernie oddają detale i kolory natury, tak aby niezależnie od upływu czasu mogli wrócić do chwili, gdy te obrazy ich poruszyły.