Proces zarządzania kolorami w celu poprawy i powielenia obrazu

Po utworzeniu obrazu jest on zazwyczaj ulepszany przez retuszerów obrazów. Wszystkie efekty kosmetyczne obrazu są wykonywane na tym etapie. Na przykład rozjaśnienie sceny, zwiększenie nasycenia, zmiękczenie niedoskonałości skóry itp. Czasami retuszer obrazów i projektant to ta sama osoba. Niezależnie od tego, czy jest to ta sama osoba, czy nie, każda osoba wykonująca te zadania potrzebuje odpowiednio skalibrowanego monitora do wykonania pracy. Powód jest bardzo prosty. Retuszer potrzebuje monitora, aby prawidłowo odzwierciedlić zakres korekt zastosowanych na obrazie, tak aby nie korygować obrazu nadmiernie ani niewystarczająco. Tak samo jest w przypadku projektantów: jedyny sposób potwierdzenia, że obraz jest taki, jakiego chcemy, jest spojrzenie na obraz wyświetlony na monitorze. Jeśli monitor nie może faktycznie odzwierciedlić tego, jak powinien wyglądać obraz, poprawki mogą prowadzić do całkowitej katastrofy. Typowy przebieg procesu poprawiania obrazu przedstawiono na rysunku 1.

Jak można zauważyć w przebiegu procesu, istnieje blok o nazwie „Soft proofing” (korekta na ekranie). Jest to niepowtarzalna funkcja oferowana przez proces zarządzania kolorami i może być uznana za najważniejszą i najpotężniejszą funkcję w przebiegu procesu. Technika soft proofing (korekta na ekranie) umożliwia użytkownikowi wyświetlenie podglądu wydrukowanego obrazu przed jego faktycznym wydrukowaniem. Użytkownik, w tym przypadku retuszer albo operator fazy pre-press, może przejrzeć obraz z monitora i sprawdzić, jak będzie wyglądał na papierze. Monitor pełni funkcję „symulatora”. Dzięki pomocy profilu ICC drukarki i prawidłowo skalibrowanego monitora retuszer może uzyskać dokładne przybliżenie tego, jak będzie wyglądał obraz, jeśli zostanie wydrukowany na papierze błyszczącym lub matowym. Może dokonać odpowiednich korekt obrazu, aby uzyskać najlepsze wyniki na wydrukowanym nośniku. Zaletą techniki soft proofing (korekta na ekranie) jest wielka oszczędność czasu oraz materiałów eksploatacyjnych (papier i tusz). W przeszłości korekty dokonywano przez oglądanie wydrukowanych materiałów. Drukarze musieli wysyłać różne wersje wydrukowanych obrazów do swoich klientów i czekać na odesłanie przez nich uwag na wydrukowanych obrazach. Proces ten był powtarzany aż do uzyskania ostatecznego obrazu spełniającego wymagania klientów. Był to proces bardzo kosztowny i czasochłonny. Teraz można go jednak zastąpić procesem soft proofing (korekta na ekranie). Wszystkie obrazy i uwagi można przesyłać elektronicznie, aby uniknąć opóźnień oraz kosztów materiałów eksploatacyjnych i dostaw. Najlepsze jest to, że wszystko, czego potrzebujesz do wdrożenia procesu soft-proofing (korekta na ekranie), to dobry, prawidłowo skalibrowany monitor, profil ICC dla drukarki wyjściowej, zestaw papieru i atramentu oraz oprogramowanie do przeprowadzenia transformacji kolorów, na przykład Adobe Photoshop i Acrobat.

Czy istnieją zatem dodatkowe wymagania dotyczące monitorów stosowanych w scenariuszach soft proofing (korekta na ekranie)? Tak. Oprócz kalibracji monitora trzeba również zwrócić uwagę na dokładność kolorów. W tym przypadku wykorzystujemy scenariusz praktyki docelowej, aby zilustrować znaczenie dokładności kolorów. W przypadku typowych monitorów za każdym razem widzimy ten sam kolor, ale kolor może być niekoniecznie trafny, podobnie jak w sytuacji pokazanej w lewym dolnym rogu na rys. 2. Jednak w przypadku zarządzania kolorami monitor wyświetli odpowiednie kolory za każdym razem, jak pokazano w prawym dolnym rogu na rysunku 2. Dzięki temu użytkownik będzie miał taką samą percepcję kolorów za każdym razem.

Kolejnym ważnym scenariuszem w poprawianiu obrazu jest postprodukcja materiału wideo. Osoba z zadaniem przypisywania kolorów do materiału filmowego nazywa się kolorystą. Kolorysta nadaje materiałowi filmowemu intencję, jaką chciał przekazać reżyser. Typową stację roboczą dla kolorysty przedstawia rysunek 3. W tej stacji znajduje się wiele monitorów, na przykład monitory przeznaczone do umieszczania przybornika interfejsu użytkownika, monitory referencyjne do regulacji kolorów (lub klasyfikacji kolorów), a także wielkoformatowy telewizor lub projektor do wyświetlania obrazu w dużych rozmiarach. Najbardziej krytycznym monitorem, jeśli chodzi o kolor, jest monitor referencyjny, ponieważ musi on dokładnie odzwierciedlać kolory. Bardzo ważne jest zarządzanie kolorami na drodze od monitora referencyjnego do telewizora lub projektora.

W tym punkcie omówiliśmy przebieg procesu zarządzania kolorami dla retuszerów i kolorystów, a także przedstawiliśmy proces soft proofing (korekta na ekranie). Teraz nadszedł czas, aby spojrzeć na przebieg procesu zarządzania kolorami w celu odtworzenia obrazu. Koncepcja odtwarzania obrazu polega na odtwarzaniu lub powielaniu obrazów z różnych nośników, na przykład gazet, czasopism, galerii internetowych, witryn internetowych itp. Przyjrzyjmy się typowemu przebiegowi procesu drukowania na rysunku 4.

Gdy drukarnia otrzyma poprawiony obraz, operatorzy fazy pre-press wyświetlą obraz na prawidłowo skalibrowanym monitorze, aby sprawdzić plik. Po sprawdzeniu całości obraz zostanie przesłany do oprogramowania RIP (Raster Image Processing) w celu wygenerowania wydrukowanej odbitki drukarskiej i danych dla rozdzielenia kolorów. Oprogramowanie RIP jest odpowiedzialne za dopasowanie odbitki drukarskiej i produkcji prasowej, a może być wykonywane w pętli otwartej (jak przebieg procesu ICC) lub w pętli zamkniętej (za pomocą zastrzeżonej technologii).

Obecnie wielu obrazów się nie drukuje; zamiast tego są one publikowane bezpośrednio na stronach internetowych lub w galeriach internetowych. Dystrybucja obrazów za pośrednictwem stron internetowych lub galerii internetowych nie jest tak skomplikowana jak proces drukowania zaprezentowany powyżej, ale istnieje jeszcze kilka punktów, które należy uwzględnić. Po pierwsze odtwórcy nie wiedzą, jakiego rodzaju urządzeń do wyświetlania mogą używać odbiorcy. Obrazy mogą być wyświetlane na monitorach różnych klas, na przykład na monitorach głównego nurtu, a nie na monitorach z systemem zarządzania kolorami lub monitorach referencyjnymi. W niektórych przypadkach mogą być nawet stosowane projektory. Gama kolorów i dokładność mogą się znacznie różnić. W jaki zatem sposób odtwórcy i dystrybutorzy mogą dopilnować, aby odbiorcy zobaczyli właściwe kolory? Tak naprawdę nie mogą. Tak naprawdę do odbiorców należy zadanie skalibrowania monitorów lub projektorów przed wyświetleniem obrazów. Dobrą praktyką jest także konwertowanie obrazów na przestrzeń kolorów sRGB, ponieważ technologia sRGB powinna być standardem dla wszystkich urządzeń.

Oprócz skalibrowania urządzeń do wyświetlania i konwersji obrazów na przestrzeń kolorów sRGB użytkownicy powinni również zwracać uwagę na przeglądarki internetowe używane do wyświetlania obrazów. Na rysunku 5 wyświetlane są cztery różne przeglądarki wyświetlające tę samą stronę internetową, choć obrazy wyglądają inaczej. Wynika to z faktu, że przeglądarki niekoniecznie mają zastosowany najnowszy mechanizm ICC w silniku przeglądania. Dlatego ważne jest również, aby projektanci internetowi lub osoby, które chcą rozpowszechniać obrazy w Internecie, sprawdzały obrazy w różnych przeglądarkach. Na rysunku 5 widać, że IE i FireFox potrafią prawidłowo interpretować obrazy z profilem ICC v4, podczas gdy Chrome i Opera mają problemy.

W tym artykule omówiliśmy przebieg procesu zarządzania kolorami: poprawa obrazu i odtworzenie obrazu. Wprowadziliśmy także koncepcję i zalety techniki soft proofing (korekta na ekranie), która jest najbardziej skutecznym narzędziem zwiększającym wydajność procesu. Omówiliśmy na koniec kilka wskazówek dotyczących przeglądania obrazów w Internecie: poproszenie użytkowników o kalibrowanie monitorów, konwertowanie obrazów do przestrzeni kolorów sRGB i sprawdzanie obrazu wyjściowego w różnych przeglądarkach internetowych.